Nasadka dwuoczna „bino” MaxBright® II wypełnia lukę między niedrogimi modelami podstawowymi a wysokiej klasy lornetką Mark V firmy Baader.
- Pryzmaty 27 mm z wolnym przejściem 26/25,5 mm, oświetlają wszystkie okulary 1,25" – aż do ogniskowej 35 mm
- Ergonomiczne zaciski okularów ClickLock® z regulacją dioptrii
- Dostępne w zestawach z różnymi akcesoriami i złączeniami do teleskopu
W zestawie znajduje się również wyściełana walizka.
Nasadka dwuoczna „bino” MaxBright® II wyróżnia się na tle tańszych modeli wieloma szczegółami:
- Obudowa, w której umieszczono pryzmaty o średnicy 27 mm, została wykonana zgodnie z oryginalnymi rysunkami konstrukcyjnymi Carl ZEISS dla lornetek dalekiego zasięgu. Wygodna skórzana okładzina zapewnia dodatkową przyczepność podczas trzymania lornetki z ciężkimi okularami.
- Po stronie okularów od razu rzucają się w oczy nowo zaprojektowane, samocentrujące zaciski okularów ClickLock® z regulacją dioptrii. Dzięki oprawkom okularów ze stali szlachetnej zapewniają one najwyższą stabilność. Wysokiej jakości zaciski są ostatnim elementem precyzyjnie wyregulowanego systemu optycznego, który został zaprojektowany z myślą o najwyższych powiększeniach.
- W Maxbright® II wszystkie powierzchnie optyczne są pokryte 7-warstwową powłoką antyrefleksyjną. Uchwyty pryzmatów (mocowania) są teraz zgodne z konstrukcją lornetki Mark V Großfeld. Średnica apertury wynosi 26 mm po stronie teleskopu i 25,5 mm po stronie okularów, dzięki czemu nawet nasze okulary eudiaskopowe 35 mm są oświetlone bez winietowania.
- Po stronie teleskopu dostępna jest nakrętka T2 lub pierścień z oryginalnym mikrobajonetem ZEISS – oba elementy są zawarte w zakresie dostawy i umożliwiają krótką adaptację do wszystkich popularnych gwintów. W porównaniu z zamontowanymi na stałe tulejami, rozwiązanie to pozwala na znaczną oszczędność długości.
MaxBright® II jest kompatybilny ze wszystkimi korektorami szklanych ścieżek światła Baader ®. Te systemy soczewek korekcyjnych przesuwają ogniskową na zewnątrz, dzięki czemu można uzyskać ostrość nawet przy około 10 centymetrach ogniskowej tylnej binokularu. Ponadto kompensują one błąd chromatyczny, który w teleskopach między f/4 a f/7 byłby wprowadzany przez pryzmaty. Korektory Glasweg® nie są zwykłymi soczewkami Barlowa, mimo że wyglądają podobnie. Z tego powodu nazwa Glaswegkorrektor® jest chroniona prawem znaków towarowych.
Aby wybrać korektor Glaswegkorrektor®, należy znać ogniskową tylną teleskopu; instrukcję określania ogniskowej tylnej można znaleźć w instrukcji obsługi binokularu Maxbright® II.
W zestawie znajduje się adapter push-on, który można wkręcić w gwint T2 obudowy lornetki.
Więcej informacji o nasadkach binokularnych: Podczas widzenia jednym okiem wykorzystują Państwo tylko ułamek „zdolności obliczeniowej” swojego mózgu. W rzeczywistości w mózgu istnieje „obwód awaryjny”, dzięki któremu informacje obrazowe uzyskane jednym okiem mogą być przekazywane do obu półkul mózgowych, jednak mózg nie ma możliwości prawidłowej interpretacji „błędów obrazu”, a przede wszystkim „szumu nerwowego”, który nieuchronnie pojawia się podczas transportu energii – tak samo jak w przypadku obrazu CCD!
Tak samo jak Państwo, jako posiadacze aparatu fotograficznego CCD lub kamery internetowej, nakładają na monitorze kilka zdjęć, tzn. „przetwarzają” obrazy, tak samo mózg podczas widzenia obuocznego nakłada na siebie różne informacje z obu oczu i w ten sposób – za każdym razem na nowo w ciągu milisekund – oblicza wszystkie braki, które nie stanowią efektywnego elementu obrazu.
Nic więc dziwnego, że podczas obserwacji jednym okiem po kilku minutach muszą Państwo mimowolnie robić przerwy na odpoczynek, których domaga się mózg, ponieważ jest po prostu przeciążony przez ekstremalnie skoncentrowane patrzenie. W przypadku widzenia obuocznego problem ten nie występuje! Można patrzeć tak długo, jak się chce, i pozostać zrelaksowanym. Nawet przy znacznie ograniczonym widzeniu jednym okiem mniejsze napięcie oznacza ogromny wzrost jakości obserwacji.
Często słyszy się krytykę, że przy widzeniu obuocznym światło jest rozdzielane na dwa kanały wzrokowe i w rezultacie do każdego oka dociera tylko 50% intensywności światła. Argument ten powstrzymuje wiele osób przed samodzielnym wypróbowaniem rewolucyjnego efektu widzenia obuocznego. Zapomina się jednak, że 50% światła dociera do każdego oka i ostatecznie ta sama energia jest ponownie łączona „w mózgu” (a dokładniej – w tylnej części głowy).
To, co się wtedy widzi, nie jest wcale o 50% ciemniejsze, jak się twierdzi. Prawdziwą korzyść dostrzega tylko ten, kto sam spróbuje i przez kilka minut oswoi się z tym rodzajem widzenia. Ostatecznie obraz nie wydaje się ciemniejszy, ale bogatszy w szczegóły, bardziej naturalny i piękniejszy.
