Magnetycznie aktywne Słońce znajduje się w centrum naszego układu słonecznego. Z jego korony nieustannie wypływa wiatr słoneczny we wszystkich kierunkach, tworząc wokół naszego centralnego ciała niebieskiego rozległą magnetyzowaną powłokę plazmy: heliosferę. Wraz z promieniowaniem cząstek kosmicznych przenikających z ośrodka międzygwiazdowego, wiatr słoneczny kształtuje rozwój pogody kosmicznej w przestrzeni międzyplanetarnej, a także w magnetosferach i jonosferach planet. Jak powstają ogony komet i zorze polarne? Jaki wpływ ma wiatr słoneczny na życie w systemie ziemskim?
Dzięki fascynującym ilustracjom astronomicznych obiektów niebieskich, objaśniającym grafikom, oryginalnym danym naukowym oraz odnośnikom do sekwencji wideo, podstawowe procesy fizyczne i najnowsze odkrycia zostały przedstawione w sposób dydaktyczny i wyjaśnione za pomocą kilku matematycznych wyprowadzeń.
Niniejsza książka naukowa skierowana jest do ogółu wykształconej opinii publicznej, astronomów-amatorów, ale także do młodych studentów, którzy chcą uzyskać kompleksowy przegląd ogólnego znaczenia zjawisk magnetycznych oraz głębsze zrozumienie procesów zachodzących w plazmie kosmicznej naszego układu słonecznego.
Spis treści:
- Układ słoneczny i heliosfera
- Badania Słońca i heliosfery
- Magnetycznie aktywne Słońce
- Wiatr słoneczny w przestrzeni kosmicznej
- Sonda Parker Solar Probe i Solar Orbiter
- Przeszkody w wietrze słonecznym
- Komety i ich ogony
- Magnetosfery, jonosfery i zorze polarne
- Badania pogody kosmicznej
- Możliwy wpływ pogody kosmicznej na klimat Ziemi
O autorach:
- Jako wykwalifikowany astrofizyk, były nauczyciel fizyki i matematyki w gimnazjum oraz autor podręczników dydaktycznych i artykułów popularnonaukowych, Ulrich von Kusserow wygłasza wykłady poświęcone wpływowi kosmicznych pól magnetycznych nie tylko w naszym układzie słonecznym.
- Dr Eckart Marsch jest fizykiem teoretycznym, który uzyskał habilitację z astronomii i astrofizyki na Uniwersytecie w Getyndze, gdzie pracował jako profesor nadzwyczajny. W dawnym Instytucie Aeronomii im. Maxa Plancka w Katlenburgu-Lindau kierował grupą roboczą zajmującą się fizyką plazmy kosmicznej oraz fizyką korony słonecznej i wiatru słonecznego, aż do przejścia na emeryturę w 2012 roku.
