Filtry Sloan SDSS zostały opracowane przez Fukugita et al. (Ast. J., 411/4, kwiecień 1996, str. 1748-1756) w celu uzyskania pięciu niepokrywających się filtrów, które pokrywają zakres długości fal od 300 nm do granicy czułości aparatów fotograficznych CCD z krzemu wynoszącej 1100 nm. W tym celu połączono barwione szkło z dielektrycznymi powłokami przepuszczającymi światło o krótkiej fali.
System fotometryczny SDSS jest obecnie najczęściej stosowanym systemem filtrów. Nawet teleskopy Hubble'a są wyposażone w filtry SDSS i są wykorzystywane do fotometrii do granicznej wielkości 23 magnitudo.
Filtry fotometryczne Astrodon Sloan są wyposażone wyłącznie w powłoki dielektryczne, aby uzyskać idealne krawędzie i przepuszczalność na poziomie 95 %. Aby zminimalizować odbicia wewnętrzne, które powodowałyby powstawanie aureoli wokół jasnych gwiazd, filtry są całkowicie pokryte powłoką pasmową i blokującą z jednej strony oraz bardzo wysokiej jakości powłoką antyrefleksyjną szerokopasmową z drugiej strony filtra. Filtry są homofokalne ze wszystkimi filtrami Astrodon LRGB i filtrami wąskopasmowymi.
