Olbrzymia prawie półmetrowa mapa zawiera około 2500 gwiazd do +5,6 wielkości gwiazdowej, dostrzegalnych gołym okiem na czystym, ciemnym niebie. Gwiazdy połączono umownymi liniami, ułatwiającymi odnalezienie charakterystycznych kształtów gwiazdozbiorów. Zaznaczono również położenia – w większości widocznych dopiero przez lornetkę lub teleskop – obiektów katalogu Messiera oraz niektórych innych obiektów astronomicznych. Jaśniejszym tłem wyróżniono Drogę Mleczną. Na mapę naniesiono siatkę współrzędnych astronomicznych – rektascensji i deklinacji.
W dolnej części tej strony mapy zamieszczono trzy dodatkowe mapki, przedstawiające w powiększeniu wybrane fragmenty nieba:
– obszar graniczny gwiazdozbiorów Panny i Warkocza Bereniki, charakteryzujący się szczególnie dużym nagromadzeniem galaktyk, z pełnym opisem symboli obiektów;
– rejon Wielkiej i Małej Niedźwiedzicy, przydatny do tzw. testu zasięgu gwiazdowego „gołym okiem” – obserwując coraz słabsze gwiazdy w tym rejonie możemy łatwo określić aktualny zasięg gwiazdowy w miejscu obserwacji;
– Plejady lub M45 w gwiazdozbiorze Byka, najbardziej znaną i najjaśniejszą gromadę otwartą gwiazd.
Mapa umożliwia zapoznanie się z aktualnym wyglądem nieba w Polsce. Datę odnajdujemy na obrzeżu mapy, zaś godziny i minuty na obrzeżu częściowo przeźroczystej nakładki.
Obrotową Mapę Nieba sporządzono dla centrum Polski, miejsca o długości geograficznej 19°E i szerokości geograficznej 52°N.
Aby poprawnie ustawić mapę na dany moment, należy najpierw wyznaczyć czas miejscowy, bezpośrednio związany z położeniem miejsca obserwacji.
Umożliwia to zamieszczona tu schematyczna mapka Polski, zawierająca odpowiednie poprawki (w minutach) dla różnych długości geograficznych w Polsce.
Używając głównej skali godzin, w okresie letnim od wyliczonej wartości dodatkowo odejmujemy 1 godzinę. Dla ułatwienia na mapę naniesiono drugą skalę czasową – dla okresu letniego.
